Indian Askin - Sea Of Ethanol

Guarani, 2016

 

Al op menige plek (Volkskrant, Vpro Gids, Trouw) is de Amsterdamse band Indian Askin neergezet als een van de meest veelbelovende vaderlandse talenten. Dat schept natuurlijk verwachtingen. En het leidt tot scepsis. Want waar zijn die lovende woorden eigenlijk op gebaseerd? Een paar sterke concerten en een goede ep. Het is dan nog maar afwachten of het viertal ook een volledig album weet te boeien. Antwoord op die vraag luidt gelukkig volmondig 'ja'.

Op zich is de muziek van Indian Askin niet heel bijzonder. Invloeden uit jaren negentig indierock, punk, grunge, pop en psychedelica zijn in de meeste nummers in meer of mindere mate terug te vinden, evenals sixties- en seventies-invloeden. Namen als Beck en (in iets minder mate) dEUS borrelen op, maar ook flarden The Flaming Lips, The Kinks en Blitzen Trapper ten tijde van 'Furr' zijn terug te horen in de muziek van de Amsterdammers. Het is de smaakvolle en speelse manier waarop Indian Askin de invloeden weet te combineren tot pakkende songs met een scherp randje die ervoor zorgt dat wel degelijk iets van een eigen geluid ontstaat. 

Vooral dat scherpe randje is belangrijk en maakt 'Sea Of Ethanol' een feest om naar te luisteren. Bijna alle songs op de plaat zijn op een of andere manier catchy, maar het kwartet kiest ervoor het bandgeluid, dat op zich niet al te ruig is, zelfs niet in de snellere nummers, niet teveel te polijsten. Daardoor wordt het gevaar dat in de muziek van Indian Askin op de loer ligt, dat het geheel te braaf gaat klinken, bezworen. Ook slaagt de band erin een opgewekte stemming te creëren zonder te vervallen in oppervlakkige niemendalletjes.

Opener Wake Me Up doet dienst als een aangenaam psychedelisch intro, voordat echt wordt afgetrapt met single Answer, dat zoveel meer is dan alleen maar catchy indierock: sterke baslijn, kek gitaartje, sfeerverhogende toetsen en een humoristische tekst. Pretty Good neemt wat gas terug en is wat dromerig, waarna met het snelle, beschaafd punky Really Wanna Tell You het gaspedaal weer wordt ingedrukt. Het is niet het enige snelle nummer, want ook in het wat ruwere Better One, een van de beste songs op 'Sea Of Ethanol', wordt het tempo hoog gehouden.

Eigenlijk staat deze plaat vol met indierock-hits. Pardon Me is net als Answer catchy as fuck en vooral het instrumentale laatste gedeelte, waarin de simpele, doeltreffende riff wordt vervangen door een stuwend ritme, is ijzersterk. Smudge klinkt als een kruising tussen Beck en The Kinks, maar heeft genoeg onderscheidend vermogen om te overtuigen. 

Niet alles is even geslaagd op dit debuut. Zo valt Island, dat wat lichte hiphopinvloeden herbergt en dat zeker niet slecht is, wat uit de toon. Het op The Kinks-leest geschoeide Asshole Down is melodisch te melig en begint na meerdere keren luisteren te vervelen. Daar staat dan weer tegenover dat de plaat sterk eindigt met het charmante K-Hole, het lekker rockende Candles en de lange, vervreemdende afsluiter Sexy Pants.

'Sea Of Ethanol' klinkt niet al te serieus, waaraan ook de regelmatig ironische en komische teksten debet zijn, maar heeft genoeg muzikale diepgang om meerdere luisterbeurten te blijven boeien. Helemaal door het lint gaan doet de band nergens, er wordt gecontroleerd gemusiceerd, maar toch heeft de band een aangenaam stekelig randje weten te bewaren. Het album is ook nog eens afwisselend zonder dat de coherentie van de plaat als geheel verloren gaat. De paar kleine minpuntjes daargelaten maakt Indian Askin de verwachtingen volledig waar.

http://indianaskin.com/