Wrong - Wrong

Relapse, 2016

 

Bij Miami denk je al gauw aan zon, zee, palmbomen en stranden. Of misschien aan de gelijknamige lp van The Gun Club. De nihilistische muziek die Wrong maakt doet allesbehalve aan Miami denken, maar het is wel waar de band vandaan komt. Post-hardcore en noiserock, dat is wat de band op zijn titelloze debuut laat horen. De originaliteitsprijs zal Wrong er niet mee winnen, maar wat maakt het uit?

Het mag hier dan gaan om een debuut-cd, met beginnende muzikanten hebben we niet te maken, want zanger/gitarist Eric Hernandez en leadgitarist Ryan Haft speelden in Capsule, waarvan tussen 2006 en 2013 een drietal albums en vier ep's verschenen. Hernandez was bovendien twee vrij korte periodes als drummer en bassist lid van Kylesa, een van de meer interessante sludgemetalbands totdat vorig jaar met 'Exhausting Fire' definitief de verkeerde afslag richting psychedelische rock werd genomen. Eric Hernandez' broer Brian (drums) en Andres Asciano (bas) completeren Wrong.

"We said, let's make a local band that sounds like Helmet", verkondigde Eric Hernandez in een interview en inderdaad, Helmet is de eerste naam die op komt borrelen bij het beluisteren van 'Wrong'. Maar hoe dik die invloed er ook bovenop ligt, Wrong kan niet worden afgedaan als Helmet-kloon. Daarvoor weet de band net genoeg variatie aan te brengen en bovendien zijn ook bands als Unsane, The Jesus Lizard en The Melvins als invloed aan te wijzen.

'Wrong' ademt in alle opzichten de geest van begin jaren negentig. Het is niet verwonderlijk dat Helmet in die periode zijn sterkste albums, 'Strap It On' en 'Meantime', maakte. Wrong weet de geest van Helmet meteen te vangen in de korte opener More Like en het energiepeil wordt nog verder omhoog gestuwd met Turn In en het snelle, punky Read... Erase. Je kunt je plaat zowaar slechter beginnen.

De sound is kaal, agressief en lomp en de zang is rauw, maar Wrong weet gelukkig dat alleen die ingediënten niet een hele plaat lang blijven boeien, zelfs al duurt dit album maar een half uur. Met Entourage wordt de grimmigheid een beetje getemperd ten faveure van iets meer melodie en cleane zang. Het levert prompt een van de hoogtepunten van de plaat op. In Stasis wordt dezelfde truc nog eens uitgehaald, en verdomd, het werkt wéér. Niet dat Wrong ineens minder energiek klinkt, maar door dit soort songs wordt de plaat wel iets afwisselender, al is nog steeds sprake van een behoorlijk monotoon geheel. En dat is geen diskwalificatie. Integendeel, 'Wrong' beukt een half uur lang op overdonderende wijze op de luisteraar in.

Op één uitzondering na. Afsluiter High Chair klinkt lethargisch, vooral in het eerste gedeelte, en dat wijkt behoorlijk af van de rest van de plaat. Het nummer had nergens anders dan achteraan kunnen staan, want halverwege het album, bijvoorbeeld, zou het een onaangename stijlbreuk zijn geweest. Nu past het wel, al is het niet het sterkste nummer op het album. De machinale riff van Fake Brain behoort zeker wel tot de hoogtepunten.

'Wrong' is een niet wereldschokkend, behoorlijk gedateerd klinkend, maar toch sterk album. De korte, ongepolijste en van alle franje ontdane nummers met een stevig fundament van bas en drums komen aan als mokerslagen en houden de luisteraar een half uur lang in de greep. De stijl van de band is wel erg beperkt, dus het is de vraag of nog meer interessante albums van Wrong het licht gaan zien, maar voorlopig doen we het met dit fraaie debuut.

http://wrongriff.bandcamp.com/