dinsdag 13 oktober 2015

Arnhemse black metal met Nederlandstalige teksten overtuigt op alle fronten

Wederganger - Halfvergaan Ontwaakt

Ván Records, 2015


De vanuit Arnhem opererende black metalband Wederganger komt na de sterke demo 'Gelderse Drek' op de proppen met een eerste volledig album dat de lijn van die demo doortrekt en er kwalitatief zelfs overheen gaat. Je zou de op Noorse leest geschoeide black metal met Nederlandstalige teksten kunnen afdoen als gimmick, maar dat zou deze band ernstig tekort doen.

Het trio Botmuyl (Botulistum, Fluisterwoud), Alfschijn (ex-Heidevolk) en MJWW (ex-Mondvolland), aangevuld met gastmuzikanten, kijkt verder dan het benauwde black metalstraatje lang is en dat levert een plaat op die voldoende black metal is voor de ware liefhebber, maar die ook menigeen die minder happig is op een spervuur aan blastbeats moet kunnen bekoren. In de eerste plaats komt dit doordat de tempi per nummer verschillen en ook binnen de nummers van tempo wordt gewisseld. Snelle blastbeats worden afgewisseld met midtempo stukken en sommige songs zijn zelfs traag. Ook worden driekwarts- en zesachtste maatsoorten niet geschuwd.

Dat laatste gebeurt met name in de stukken die voornamelijk door Alfschijn worden gezongen, waarvan het duistere Dodendans het beste voorbeeld is. Alfschijns stem is clean, donker, zwaar en plechtig, en daarmee geeft hij de muziek een gothic-randje, waarmee overigens niet gezegd is dat Wederganger gothic metal speelt. De cleane zang van Alfschijn vormt een mooi contrast met de screams van Botmuyl. Sterke troef is voorts gitarist MJWW, die niet excelleert in flitsende gitaarsolo's maar datgene brengt waar de sfeer van de plaat om vraagt en ondertussen de ene na de andere straffe black metalriff uit zijn gitaar tovert.

Elk nummer op 'Halvergaan Ontwaakt' heeft zijn eigen charme op deze afwisselende plaat.  In opener Dwaallichtbezwering klinkt de duozang erg sterk. Gelderse Drek wordt lekker smerig gezongen door Botmuyl en klinkt erg onfris (dat is een compliment!). Hoogtepunt Dodendans is weemoedig van toon, wat versterkt wordt door de sombere tekst. Het afwisselend midtempo en razendsnel gespeelde Wera-Wulfa toont dan weer de agressieve kant van Wederganger.

De acceleratie in het overigens wiegende Vlammenvonnis is weergaloos. Het pianostuk Schimmenspel is een klassiek maar duister klinkend rustpunt, alvorens met het wederom agressieve Walmend Graf en het wel erg zwartgallige Zwarte Gedachten de duimschroeven weer worden aangedraaid, al wordt in het laatstgenoemde lied het tempo na circa drie minuten naar beneden geschroefd. Maar dat is dan weer om naar de afsluitende climax te leiden.

Nederlandstalige teksten willen nog wel eens tenenkrommend werken, maar niets daarvan op 'Halfvergaan Ontwaakt'. De op Gelderse mythologie gebaseerde en over dood en verderf handelende teksten sluiten naadloos aan bij de muziek die Wederganger maakt en  dragen bij aan de macabere sfeer die op deze plaat gecreëerd wordt. Waar Alfschijn moeiteloos te verstaan is, ligt dat bij de screams van Botmuyl natuurlijk anders, maar het tekstboekje biedt uitkomst.

Agressie, morbiditeit en melancholie strijden om voorrang op deze sterke plaat van Nederlandse bodem die moeiteloos kan wedijveren met de betere black metal uit Scandinavië. Het is afwachten hoe Wederganger zich gaat ontwikkelen, maar debuutalbum 'Halfvergaan Ontwaakt' is een visitekaartje dat er niet om liegt.

http://www.wederganger.nl/ 



Geen opmerkingen:

Een reactie posten