Zatokrev zet grote stap voorwaarts

Zatokrev - Silk Spiders Underwater...

Candlelight Records, 2015

Van de vorige plaat van het uit Basel afkomstige Zatokrev, 'The Bat, The Wheel And A Long Road To Nowhere', was ik aanvankelijk behoorlijk onder de indruk, om er bij het uitkomen van de opvolger achter te komen dat ik de CD na de eerste paar luisterbeurten nooit meer uit de kast heb getrokken. De plaat met de lange titel ontbeert bij nader inzien een eigen gezicht. Van ordinair jatwerk is geen sprake, maar de mosterd wordt overduidelijk bij Neurosis en Cult Of Luna gehaald. Ook op 'Silk Spiders Underwater...' zijn de Neurosis- en Cult Of Luna-vergelijkingen makkelijk te maken, maar toch tekent zich op deze plaat iets van een eigen gezicht af.

Hoewel qua productie geen wisseling van de wacht heeft plaatsgevonden, klinkt 'Silk Spiders Underwater...' veel beter dan zijn voorganger. Het geluid is wat cleaner (maar nog steeds behoorlijk sludgy) en vooral moddervet. Ook worden niet alle nummers tot epische lengte opgerekt, waardoor langdradigheid meestal wordt voorkomen.

Runaway Soul zorgt voor een slepende, langzaam opbouwende opening van het album. Het daaropvolgende Bleeding Island kent een strakke Gojira-riff, maar in tegenstelling tot de Fransen weten de Zwitsers een zekere losheid te bewaren. In Loom wordt voor het eerst gas teruggenomen, is de zang clean en ingehouden en is de spanning voelbaar, totdat na vijf minuten de ontlading komt en even later een flinke versnelling wordt ingeschakeld. Brick In The Sky, opgesierd met cellospel, bestaat uit rustige en harde maar slepende stukken. Ook hier kiest de band voor cleane zang. Mede door het lange (en langzame) outtro haalt Brick In The Sky wel flink de vaart en de spanning uit het album. Gelukkig brengt Discoloration weer leven in de brouwerij. Dit nummer kent weliswaar een ingetogen middenstuk, maar hier wordt de spanning vastgehouden. De uitbarsting die volgt is majestueus. Pas in het voorlaatste nummer, Swallow The Teeth, zijn de Neurosis-schreeuwvocalen terug, in een heavy en uptempo stuk. They Stay In Mirrors besluit het album op epische wijze.

Zatokrev weet op 'Silk Spiders Underwater...' de harde en de meer ingetogen passages over het algemeen goed te doseren. Toch is de plaat, die een uur en vijf minuten in beslag neemt, wat topzwaar, zodat in één ruk uitzitten best een opgave is. Ook heeft de plaat niet de impact die bijvoorbeeld 'Vertikal' van Cult Of Luna heeft, daarvoor zijn de riffs en de songstructuren net niet sterk genoeg. Toch zet Zatokrev een grote stap voorwaarts en bewijzen de Zwitsers bij vlagen ook buiten het Neurosis- en Cult Of Luna-idioom te kunnen opereren.

http://www.zatokrev.com/